Content Visits #3 Frank van Reij - Zwaartafelen

Maandag 5 september 2022

Amersfoort staat nog steeds bekend als het best bewaarde geheim van Nederland. Het ondernemerslandschap van de Keistad barst van het ondernemerschap en het doorsnee karakter van de lokale ondernemer is typeerbaar als een kruising tussen de nuchtere Veluwe enerzijds, en de zakelijke randstad anderzijds. Content Visits is een nieuw wekelijks item waarin we op bezoek gaan bij spraakmakende en bijzondere ondernemers.

We zijn alweer aangekomen in de derde editie van Content Visits en ditmaal zijn we neergestreken in Amersfoort-Noord waar we het verhaal van Frank van Reij mogen aan horen. De 47-jarige Amersfoorter is bekend van Zwaartafelen. Een naam die zomaar ontstond: ‘De eerste tafel die ik hobbymatig verkocht was zo alle jemig zwaar. Die moesten ze met vier man tillen, vandaar…’

Gevoel van welkom
De entree van Zwaartafelen voelt als een warm bad. Naast de vrolijke begroeting van het aanwezige marketing team dat in overleg zit heeft Frank– samen met zijn vrouw Laura en zijn team van vaklui – aan de Nijkerkerstraat 35b een bijzondere sfeer weten te creëren: ‘Dat is fijn om te horen en ook precies de bedoeling. Een gevoel van welkom moet men hier bij binnenkomst krijgen en vasthouden tot aan de aflevering van de mooie spullen die ze besteld hebben. Daar doen we het elke dag voor.’

We nemen plaats aan de zijkant van de woonwinkel waar we een muur vol prachtige teamfoto’s van Zwaartafelen kunnen aanschouwen. ‘Mooi hé. Ja, ik ben trots op mijn team en mijn bedrijf. Op hoe alles er hier vandaag de dag bij staat. Als je hier binnen loopt is het alsof je m’n hoofd inloopt. Chaotisch en druk, maar wel positief. We willen dat mensen het idee hebben dat ze een huiskamer binnen lopen. Er heerst hier ook geen hiërarchie. Iedereen heeft respect voor elkaar: we zijn bevriende collega’s. Dat is wel precies zoals ik het ooit voor ogen zag.’

'Er heerst hier geen hiërarchie. We zijn een bevriend team.’

Start van het ondernemersavontuur
Met die laatste zin is een mooi bruggetje gemaakt naar de start van Frank zijn ondernemersavontuur. ‘Naast mijn jobs heb ik vroeger altijd extra activiteiten gehad. Ik kan eerlijk gezegd ook niet zo goed stil zitten. Ik wilde voor mijn 35e een goed lopend bedrijf hebben. Waar die gedachte vandaan kwam? Nou, op mijn 18e had ik een vriendinnetje en haar broer had een leuk bedrijf. Dat leek me zo tof: gewoon je eigen bedrijf hebben. Zwaartafelen kwam overigens pas jaren later. Ik zat vroeger veel achter m’n PC en zodoende rolde ik in 1995 eerst enkele jaren de IT in. Tijdens mijn stage bij Brocom Automatisering kwam ik er wel achter dat ik service meteen al enorm belangrijk vond. Ik zei tijdens het notuleren tegen het MT: ‘Wij zijn momenteel alleen maar dozenschuiver, wellicht is het leuk om alles wat we hier klaarstomen bij de klant te plaatsen!’.

Als ik er zo rustig achterover leunend op terug kijk, denk ik dat ik daarmee de vrijheid die ik kreeg zelf verdiende. Want ik werd veel vrij gelaten. Na een hoop mooie projecten kwam ik bij Mees Pierson terecht, daar mochten we een prachtige dealingroom maken. Tijdens dit project ben ik maar gelijk gebleven. Ook hier heb ik het verschrikkelijk naar mijn zin gehad. Totdat ik in 2007 een leidinggevende kreeg waarvan bleek dat we niet elkaars bloedgroep waren. Toen was het snel beurt…’

Hobbymatig uitgebouwd
‘Je moet hier echt iets mee doen!’ De woorden van Laura zette Frank aan het denken toen hij zijn eerste tafel via marktplaats had verkocht. ‘Dat was een loei zware tafel en die had ik zelf gemaakt. Puur hobbymatig. Daarna maakte ik er nog één, en nog een paar. De rest kan je eigenlijk wel invullen. Al snel maakte ik de ene na de andere tafel en kon ik de productie niet meer aan. Ik ontmoette Fred Gorter, een scheepsbouwer, een echte vakman. Hij wilde wel helpen met de productie. Nou, de rest kan je invullen….’

‘In 2015 zei ik letterlijk: ‘Lau, ik heb je hier nodig!’

Frank is de trotse vader van Rick en Yara en Zwaartafelen runt hij zoals gezegd samen met zijn vrouw Laura: ‘In 2015 zei ik letterlijk tegen Lau: ‘Ik heb jou hier nodig!’. Het werd hier groter en groter, we waren inmiddels ook al met z’n vijven, en zij zorgde voor de nodige structuur in de hut. Vandaag de dag hebben we een team van 14 mensen en draaien we een meubelbedrijf waar je voor alles terecht kan qua wooninrichting: kasten, stoelen, lampen, noem maar op. En tafels natuurlijk, haha.’

Max Verstappen
Terwijl we door de werkplaats wandelen wijst Frank op een toffe poster van Max Verstappen. ‘Op de achtergrond zie je de Red Bull Ring, zo heet het circuit in Oostenrijk. We hebben een tafel gemaakt voor Max in de vorm van dat circuit. Dat is toch gaaf! Ook omdat ik een Formule 1 fan ben. We kijken hier vaak de wedstrijden op groot scherm. Gewoon gezellig met elkaar.’ Terwijl we verder wandelen en Frank ons de tafels laat zien die aan de zijkanten in de hoogte zijn gesorteerd: ‘Het is nu nog een beetje een rommeltje maar daar moet je maar niet opletten. Vind je van niet? Misschien is het dan m’n eigen ergernis. Ik wil het gewoon netjes hebben.’

‘Ik kan op deze manier oud worden, gewoon puur zoals het nu gaat.’

Toekomst
Terug in de winkel vragen we Frank naar de toekomst. De humorvolle ondernemer – niet voor niets ook bekend van de chocomel reclame vol woordgrapjes - kijkt eerst rustig om zich heen naar de winkel. ‘Weet je: ik ben nu eigenlijk wel heel blij. Ik ben geen manager en ik wil ook geen groot bedrijf worden. Massa is kassa zeggen ze wel eens maar dat wil ik niet. Ik heb hier een mooi koppel vaklui rondlopen die elke dag vol passie hun ambacht doen, we hebben veel lol met elkaar en we maken écht mooie spullen. Hoe groter je gaat des te minder kwaliteit je vaak levert. Dit is allemaal te overzien. Daarbij, ik wil mijn eigen verhaal houden. Iedere tafel is uniek en gaat niet weg zonder dat mijn oog erop is gevallen. Ik kan ook heel slecht tegen klachten dus doen we het liever goed. Overigens gaat er heus wel een keer iets fout maar dan lossen we dat op. Het leven loopt zoals het loopt maar ik kan op deze manier oud worden, gewoon puur zoals het nu gaat.’